Η φτωχοποίηση των Ελλήνων σε τρεις πράξεις 1999-2020 – slpress.gr

Σήμερα, που η φτωχοποίηση είναι η καθημερινή πραγματικότητα για το ένα τρίτο των Ελλήνων, νομίζουμε πως αυτή συντελέστηκε αποκλειστικά στα μνημονιακά χρόνια. Αυτά όντως κορύφωσαν και δραματοποίησαν το πρόβλημα, προηγήθηκαν όμως δυο σημαντικές φάσεις που τις έχουμε ξεχάσει. Ας τις θυμηθούμε μαζί.

Πριν τις μεγάλες μειώσεις επιτοκίων που έγιναν τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1990 αρκετοί μικρομεσαίοι Έλληνες είχαν τοποθετήσει τις οικονομίες τους στις τράπεζες. Εισέπρατταν μάλιστα σεβαστούς τόκους που σε κάποιες περιπτώσεις έφταναν και το 20%. Υπήρξε κόσμος που με αυτά τα χρήματα πάντρεψε κόρες και σπούδασε παιδιά. Όταν όμως πρακτικά μηδένισαν τα επιτόκια ο κόσμος απέσυρε τα χρήματα του από τις τράπεζες και θέλησε να τα επενδύσει κάπου.

Με την προσδοκία της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ και της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων υπήρχε μια διάχυτη αίσθηση πως η εποχή που “όλοι θα τρώμε με χρυσά κουτάλια” πλησιάζει. Το Χρηματιστήριο έγινε τότε ο ναός που όλοι έτρεξαν να εξαργυρώσουν αυτές τις ελπίδες. Το 1999 οι ενεργοί κωδικοί επενδυτών στο Χρηματιστήριο έφτασαν το 1,5 εκατομμύριο και οι ΕΛΔΕ (γραφεία αγοράς και πώλησης μετοχών) είχαν φτάσει και στα μικρά χωριά.

Πολλοί πάνω στον ενθουσιασμό τους πούλησαν σπίτια και χωράφια για να παίξουν. Και τότε, όταν όλοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν στον λα:iκό καπιταλισμό, στις 23 Σεπτεμβρίου η φούσκα έσκασε. Ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου μέσα σε τρεις μόνο μέρες απώλεσε το 12,7% της αξίας του και η καθοδική πτώση συνεχίστηκε για τέσσερα χρόνια, καταστρέφοντας περιουσίες και όνειρα. Σε 300 δισ. υπολογίζονται τα χρήματα που άλλαξαν χέρια με το 90% από αυτά να τα έχουν χάσει μικροεπενδυτές.

Η εποχή του ευρώ

Ας δούμε όμως και τη συνέχεια. Το 2002 η χώρα υιοθετεί το ευρώ. Οι παλιές καλές δραχμούλες αποσύρονται και οι Έλληνες πιάνουν γεμάτοι ελπίδα στα χέρια τους το ευρωπαϊκό νόμισμα. Και πράγματι γίναμε Ευρώπη! Χάρις σε ένα όργιο κερδοσκοπίας το γάλα, το γιαούρτι, το ψωμί, τα γλυκά και ο καφές φτάνουν να πουλιούνται σε τιμές Ιταλίας, Γερμανίας και Βελγίου.

Η κατάσταση ξεφεύγει ακόμη και στα οπωροκηπευτικά των λαϊκών αγορών. Μεγάλες αυξήσεις γίνονται σε όλα τα βασικά αγαθά, στα φάρμακα και στους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ. Μέσα σε ένα χρόνο, ο μέσος εργαζόμενος που με το μισθό του μπορούσε να ψωνίζει, να διασκεδάζει και να πηγαίνει διακοπές, ανακαλύπτει πως πλέον δεν του φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές του ανάγκες.

Η απώλεια χρημάτων από την κρίση του Χρηματιστηρίου και η μείωση της αγοραστικής δύναμης με το ευρώ οδήγησε αρκετούς σε δανεισμό. Οι τράπεζες από την αρχή της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα παρότρυναν τα νοικοκυριά σε δανεισμό κάθε είδους, προτείνοντας μέσω μαζικών διαφημίσεων μέχρι διακοποδάνεια. Έκαναν μάλιστα τα στραβά μάτια όταν ο υποψήφιος δανειστής δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις. Τότε πρωτοείδαμε να γίνονται μόδα και οι πιστωτικές κάρτες. Θυμηθείτε και τα τηλέφωνα που δεχόμασταν από μια γαργαλιστική γυναικεία φωνή που μας έλεγε πως μπορούσε να εγκριθεί δάνειο για τόσα χρήματα αν το θέλαμε, ενώ μια νέα κάρτα είναι ήδη στη διάθεση μας.

Η κατανάλωση με κάρτες!

Από το 2005 είχαμε φτάσει στο σημείο οι περισσότεροι να ψωνίζουν με κάρτες στα καταστήματα και οι επιχειρήσεις να διακινούν σχεδόν αποκλειστικά επιταγές αντί μετρητών. Έγιναν της μόδας τότε και οι λογαριασμοί πλαφόν επιταγών όπου οι επιχειρήσεις έχαναν σταθερά κάθε χρόνο χρήματα σαν τόκο προς τις τράπεζες, προκειμένου να τους ρευστοποιήσουν τις μεταχρονολογημένες επιταγές των πελατών τους.

Η διεθνής κρίση του 2008 που πυροδοτήθηκε από τη χρεωκοπία της Lehman Brothers βρήκε την Ελλάδα στη χειρότερη δυνατή κατάσταση. Ίσχυσε τότε η λαϊκή παροιμία “ήταν στραβό το κλήμα, το έφαγε κι ο γάιδαρος”. Οι τράπεζες που δάνειζαν μέχρι και στον τελευταίο κακομοίρη ξαφνικά κόβουν το δανεισμό ακόμη και σε μεγάλες υγιείς επιχειρήσεις που είχαν ανάγκη ρευστότητας.

Τα τηλεφωνήματα από τράπεζες αλλάζουν και γίνονται πια με αυστηρές φωνές που ζητούν το συντομότερο την καταβολή της καθυστερημένης δόσης. Η ψεύτικη ρευστότητα που είχε δημιουργήσει ο άφθονος δανεισμός και η μαζική χρήση πιστωτικών καρτών έχει ήδη στερέψει το 2009. Οι Έλληνες καλούνται για δεύτερη φορά μετά το Χρηματιστήριο να πληρώσουν τον λογαριασμό.

Η φτωχοποίηση και η εποχή των αστέγων

Τέτοια ήταν η κατάσταση όταν στις αρχές του 2010 ξέσπασε η μεγαλύτερη κρίση που είχε γνωρίσει η μεταπολεμική Ελλάδα. Ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοινώνει την προσφυγή σε μνημόνιο από το ακριτικό Καστελλόριζο στους εμβρόντητους Έλληνες που είχαν πιστέψει το σύνθημα “λεφτά υπάρχουν”. Η “Ελευθεροτυπία” βγήκε με πρωτοσέλιδο: “Προσφυγή άνευ όρων. Πάμε στον μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ κι όποιος αντέξει”. Το Βήμα έγραφε: “Θρίλερ διαρκείας! Αβεβαιότητα παρά την προσφυγή. Κερδοσκόποι και Μέρκελ μας έστειλαν στο ΔΝΤ”.

Η μείωση της αξίας των περιουσιακών στοιχείων των νοικοκυριών στην περίοδο των μνημονίων τελικά έφτασε τα 498 δισ. ευρώ. Υπέρογκο ποσό που ξεπερνάει τις απώλειες σε περιόδους πολέμων και που οδήγησε σε ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλα στρώματα του λαού. Σε 40.000 υπολογίζονται όσοι συμπολίτες μας είναι άστεγοι και κοιμούνται πλέον σε χαρτόκουτα. Το δράμα δεν έληξε όμως. Από την πρώτη Μαΐου θα έχουμε μαζικούς πλειστηριασμούς ακινήτων που απαίτησαν τα αρπακτικά ξένα funds κι αυτή τη φορά δεν θα ισχύει η προστασία της πρώτης κατοικίας.

Τελειώνοντας αυτό το άρθρο σας καλώ να αναλογιστείτε πόσο ασύλληπτη ήταν η ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων που ξεκίνησε με τις πρωτοφανείς απώλειες των 300 δισ. στο Χρηματιστήριο για να συνεχιστεί με την πρωτοφανή μείωση της αγοραστικής δύναμης λόγω του ευρώ και ολοκληρώθηκε με τα 498 δισ. που χάθηκαν επί μνημονίων. Δεν έγινε μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε αρκετές άλλες χώρες, ακόμη και σε όσες δεν γνώρισαν μνημόνια.

Δεν πρόκειται για λεφτά που χάθηκαν, που έπεσαν σε ένα πηγάδι. Πρόκειται για χρήματα που μας λήστεψαν μεθοδικά και βάσει σχεδιασμού οι διεθνείς δανειστές και τα κερδοσκοπικά funds τους στη μεγαλύτερη ανακατανομή εισοδημάτων που συνέβηκε ποτέ στον πλανήτη. Αντί για την ευημερία που υποσχέθηκε η παγκοσμιοποίηση έφερε φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων και τσάκισμα της μεσαίας τάξης.

via Η φτωχοποίηση των Ελλήνων σε τρεις πράξεις 1999-2020 – slpress.gr

Tax evasion in Greece between €11bn and €16bn annually

ccording to the study, tax evasion in Greece is estimated to reach 6 to 9 percent of Greece’s current GDP, which translates into 11 to 16 billion euros on an annual basis.

The figure is considered as huge, given that the Greek state annual spends 28 billion euros for all types of social security benefits; 15 billion euros for wages and 12 billion euros to finance its debt.

DiaNEOsis officials reminded that no less than 250 tax bills have been ratified by successive Greek parliament since 1975, while an astronomical number of more than 115,000 ministerial decisions dealing with the tax system have been issued.

In an public opinion poll conducted by DiaNEOsis in 2016, 85,5% of respondents stated that they consider tax evasion to be equivalent to theft.

via Tax evasion in Greece between €11bn and €16bn annually

Primary Greek tax evaders are the professional classes | Business | The Guardian

Greek banks are at the centre of the problem, as in Italy and Spain, where bankers perpetuate all the worst corrupt practices.

Martin Sandbu, chief leader writer on economics at the Financial Times, recently chided the southern Europeans for not jumping at the chance to join a European banking union. He argued that the loss of control over a crucial pillar of the economy to a higher EU authority was worth it when set against the chance to end the insidious and corrupt relationship between bankers, politicians and the professional classes, which had so far proved impossible to break.

It may seem conspiratorial to argue that corruption is at the heart of the Greek malaise, but it is one of the main reasons Berlin is adamant Athens has had all the help it is going to get, without some evidence the cuts are going through. For German politicians, cuts to sacred state subsidies and increases in tax revenues are a crude indicator that corruption is being tackled, however tentatively.

via Primary Greek tax evaders are the professional classes | Business | The Guardian

Η δίκη για την εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη και 37 ανδρών της Χωροφυλακής, που συγκλόνισε την Ελλάδα – Infognomon Politics

Πρόεδρος: Ποιός τους εξετέλεσε;
Κουκούτσης: Ο Τζογανάκης και ο Στεφανής Λιόλιος τους οποίους εξηνάγκασε προς τούτο ο Ορέστης απειλώντας τους με το αυτόματο.
Πρόεδρος: Πώς εσύ αφού ήσουνα διοικητής της φρουράς δεν ήξερες ότι 9α γίνουν εκτελέσεις;
Κουκούτσης: Η πολιτοφυλακή έκανε ό,τι ήθελε. Και αυτός που ήταν επικεφαλής της ο καπετάν Ορέστης διέτασσε. Έμαθα ότι έγινε αργότερα στρατοδικείο από τους ΕΛΑΣίτες και τον εκτελέσανε για τα έκτροπα που έκανε.
Πρόεδρος: Πώς τους σκοτώνανε;
Κουκούτσης: Ο Τζογανάκης μου είπε ότι ο Ορέστης τους έδωσε το τσεκούρι. Χτύπαγε ο Τζογανάκης με την ανάποδη του τσεκουριού στο πίσω μέρος του κεφαλιού τον εκτελούμενο. Ύστερα τον πέρνανε δύο της πολιτοφυλακής και τον πηγαίνανε πιο πέρα όπου τους έσφαζε αποτελειώνοντάς τους ο αντάρτης Μπάμπης. Έτσι εκτελεστήκανε όλοι οι χωροφύλακες. Ο

via Η δίκη για την εκτέλεση της Ελένης Παπαδάκη και 37 ανδρών της Χωροφυλακής, που συγκλόνισε την Ελλάδα – Infognomon Politics

Σημειώσεις για τον Εμφύλιο

via Σημειώσεις για τον Εμφύλιο

Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1943-1949

via Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1943-1949

Η Έκθεση Σιτρίν και η παραχάραξη της ιστορίας απ’ την αριστερή «ιστοριογραφία» | Πάρε-Δώσε

ΣΕΛΙΔΑ  ΔΙΝΕΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΗ)

«Πιστεύω ότι κοντά μισόν αιώνα τώρα, η ελληνική Αριστερά αντιμετωπίζει ένα παιχνίδι παραπλάνησης και αλλοίωσης του περιεχομένου των αρχείων της, όσον αφορά τη σύγκρουση του Δεκέμβρη 1944. Αντιμετωπίζει ένα παιχνίδι συσκότισης, που δεν θα διαλευκάνει μέχρι τις μέρες μας».
(Από τον πρόλογο του βιβλίου του Γρηγόρη Φαράκου, «Δεκέμβρης του ’44»)

Στις 22 Ιανουαρίου 1945, ενάμισυ μήνα περίπου, μετά την έναρξη των αιματηρών «Δεκεμβριανών» του 1944, μια επιτροπή των βρετανικών εργατικών συνδικάτων θα ερχόταν στην Αθήνα. Η επίσκεψη αυτή έγινε, κατόπιν πρόσκλησης των ελληνικών εργατικών σωματείων.

Οι Βρετανοί συνδικαλιστές (οι οποίοι, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι εκπροσωπούνταν κι απ’ τον αριστερό χώρο), κλήθηκαν ως ουδέτεροι παρατηρητές και διαιτητές, εν όψει επικείμενων εκλογών στον ελληνικό συνδικαλιστικό χώρο, καθώς υπήρχε αναβρασμός και οι αντίπαλες παρατάξεις κατηγορούσαν η μία την άλλη για εκκαθαρίσεις και δολοφονίες αντίπαλων μελών, καθώς και για συνεργασία με τους Γερμανούς. Μία εκ των παρατάξεων, ήταν αυτή που εκπροσωπούσε το ΕΑΜ και δέχονταν τις περισσότερες κατηγορίες.

 

[…] Απο σχόλιο στη σελίδα ….

Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό: Συνεργεία ειδικά οργανώθηκαν για να βγάζουν από τα πτώματα τα μάτια να κόβουν τα μέλη και να τα εκθέτουν έτσι ανίερα ακρωτηριασμένα ώστε να διαπιστώνεται η “βαρβαρότητα” των ελασιτών. Είναι το πιο φριχτότερο έγκλημα που μονάχα οι άνθρωποι που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς, οι αντάξιοι μαθητές του Σίμαναν μπορούσαν να σκεφτούν και να βάνουν σ’ εφαρμογή.

Αυτά είναι τα μέσα που χρησιμοποίησαν. Και τώρα για απόδειξη παραθέτουμε μια σειρά από αδιάψευστα περιστατικά που αποδείχνουν τα πάρα πάνω. Είναι αδύνατο να γραφτούν όλα όσα έχουμε εξακριβώσει. Όμως είναι αρκετά για να δώσουν μια αποστομωτική απάντηση στους κλασικούς συκοφάντες.

1. Χαράλαμπος Μαλισιάκος, Σβορώνου 12, προστάτης 5 παιδιών. Όλη η γειτονιά ξέρει πως σκοτώθηκε από βλήμα όλμου στις 28 Δεκέμβρη μαζί με 10 άλλους έξω απ’ το εργοστάσιο Ναθαναήλ… Στις εφημερίδες γράψαν πως σφάχτηκε μαζί με 40 άλλους στα κάτω Πατήσια.

2. Αικατερίνη Βήχου, ετών 75, Ευαγ. Καστρινάκης ετών 37, Ελένη Καστρινάκη ετών 27 και το παιδάκι τους Λευτέρις 1,5 ετών σκοτώθηκαν μέσα στο σπίτι τους (Μακεδονίας 44) από όλμο και τους έθαψαν στον Άγιο Μελέτη. Τα πτώματά τους εκτέθηκαν παραμορφωμένα στο Περιστέρι.

3. Σπύρος Γεωργίου Βενιέρης, 22 χρονών, Ακομινάτου 64. Τραυματίστηκε από πολυβόλο τανκς στις 12 του Δεκέμβρη και πέθανε την ίδια μέρα. Το πτώμα του μεταφέρθηκε στον Άγιο Βασίλη της οδού Μετσόβου. Από εκεί παράλαβε τον νεκρό γυιό της η άτυχη μάνα του και τον έθαψε στον Άγιο Σπυρίδωνα. Ταχτικά πήγαινε η μάνα και άναβε καντήλι στο μνήμα του. Στις 10 του Φλεβάρη πήγε μαζί με μια άλλη γυναίκα και βρήκαν τον τάφο του ανοιχτό και άδειο. Ο νεκροθάφτης της είπε πως το πτώμα μεταφέρθηκε στο Περιστέρι όπου πήγαν και το βρήκαν εκτεθειμένο μαζί με άλλα πτώματα “κατακρεουργηθέντων”.

via Η Έκθεση Σιτρίν και η παραχάραξη της ιστορίας απ’ την αριστερή «ιστοριογραφία» | Πάρε-Δώσε

Κομμουνιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα (ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΔΣΕ, ΟΠΛΑ, ΕΠΟΝ) | Πάρε-Δώσε

Κομμουνιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα (ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΔΣΕ, ΟΠΛΑ, ΕΠΟΝ)

  05/04/2013 | 82.683 εμφανίσεις | 63 σχόλια

«Τους διέταζα να γδυθούν κι ύστερα τους έβαζα να γονατίσουν στο χώμα και να σκύψουν το κεφάλι πάνω σε μεγάλες πέτρες, που είχα αραδιάσει έξω από τα Διυλιστήρια της Ούλεν. Τότε έπαιρνα ένα τσεκούρι και τους έδινα μια τσεκουριά πίσω στο κεφάλι και αν δεν τους αποτελείωνα με την πρώτη, τους έδινα και δεύτερη και τρίτη, ώσπου “να τα βροντήξουν”… Άλλα παλικάρια, όπως ο Τζογανάκος και ο Μακαρόνας, τους έδιναν κάμποσες μαχαιριές στην καρδιά και κατόπιν ερχόταν αλλουνού η σειρά. Όταν κουραζόμουν, έπαιρνε άλλος τη θέση μου…».
(Στέφανος Λιόλιος, δήμιος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ)

«Στην περιφέρεια Κονίτσης εκτελούσαν κατά ομάδες πολίτες, μητέρες, γέροντες, παπάδες, ως δήθεν “πράκτορες του μοναρχοφασισμού”. Ο κόσμος έτρεμε, ακούγοντας το όνομα “πράκτωρ”. Αλίμονο σ’ εκείνον που θα είχε την τύχη να του πέσει τέτοιος χαρακτηρισμός. Και τέτοιους χαρακτηρισμούς ήταν εύκολα να κάμει και ο πιο άξεστος συμμορίτης και διά μόνο τον λόγο, ότι κάποιος του αρνήθηκε να δώσει το ζώο ή ένα κομμάτι ψωμί… Από μερικά κομματικά μέλη άκουσα, μου ήλθε στα αυτιά μου, μια φοβερή είδησις. Πως κάτι παιδιά του Παιδομαζώματος από τη Ρουμανία, εστάλησαν να πολεμήσουν στην Ελλάδα!… Αισθάνθηκα τη μεγαλύτερη ντροπή! Συλλογιζόμουν το κατάντημά μας! Την ψευτιά μας! Την δολιότητα! Την απάτη! Την προδοσία! Την κακουργία και το έγκλημα! Γελάσαμε τους γονείς πως τα παιδιά θα “ζούσαν ευτυχισμένα, μακρυά από αεροπλάνα και πολέμους”! Και τώρα, μετά από έναν χρόνο “ανάπαυση” τα στέλναμε στον πόλεμο! Να πολεμήσουν εναντίον εκείνων που όφειλαν να σέβονται! Σκέφθηκα, ότι δεν είχαμε ούτε μιας δεκάρας φιλότιμο! Διότι αν είχαν έστω και μιας δεκάρας φιλότιμο εκείνοι που διέπραξαν τέτοιο ανοσιούργημα, έπρεπε να πέσουν στον Δούναβη να ξεπλύνουν την ντροπή και το αίσχος απ’ το κατάντημά τους! Αλλά που ντροπή!».
(Γεώργιος Μανούκας, εκ των υπευθύνων του Παιδομαζώματος)

via Κομμουνιστικά εγκλήματα στην Ελλάδα (ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΔΣΕ, ΟΠΛΑ, ΕΠΟΝ) | Πάρε-Δώσε

«Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»! – The Press Project – Ειδήσεις, Αναλύσεις, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση

«… ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, πραγματοποίησε συνάντηση με τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος του τόνισε ότι η ελληνική πλευρά επιδιώκει μεν να απομακρύνει από τη χώρα τον Οτσαλάν, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμής. Τότε – κατά τη “Ραντικάλ” – ο Μπερνς πραγματοποίησε μια κρίσιμη επέμβαση: “Φροντίστε να αποστείλετε τον Οτσαλάν στην Κένυα και τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση”, φέρεται ειπείν στον Θ. Πάγκαλο…».

Αυτά έγραφε η «Ραντικάλ» και αναδημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο. Και, βεβαίως, δεν είναι δική μας πρόθεση να τα υιοθετήσουμε. Είναι όμως υπόθεση του καθενός να αναρωτηθεί: Υπήρξε η ευθιξία από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ντροπιαστικής υπόθεσης να καταρρίψουν τους ισχυρισμούς των λόγω δημοσιευμάτων;

via «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»! – The Press Project – Ειδήσεις, Αναλύσεις, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση

Κατάθεση Κωνσταντινέα στη δίκη για τα στημένα παιχνίδια

Μετά το παιχνίδι με την Ξάνθη, όπου κέρδισε η Ξάνθη, ο μάρτυρας κατέθεσε ότι δέχτηκε ασυνήθιστο τηλεφώνημα από τον Κύρο Βασσάρα που βρισκόταν στο εξωτερικό και αντιλήφθηκε την ταραχή του. «Ο Βασσάρας μου είπε ότι με έχουν πρήξει στα τηλέφωνα και το τηλεφώνημα μου φάνηκε πολύ περίεργο, από τη στιγμή που ακόμα δεν είχε δοθεί η έκθεση του παρατηρητή για το παιχνίδι, επειδή ο Βασσάρας μας είχε απαγορεύσει να τον παίρνουμε τηλέφωνο πριν πάρει τις εκθέσεις των παρατηρητών με τις βαθμολογίες μας. Αποτέλεσμα αυτών ήταν η απομάκρυνση του Βασσάρα από την ΚΕΔ», εκτίμησε ο κ. Κωνσταντινέας.

Στη συνέχεια, περιέγραψε την επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό που ισοπέδωσε το αρτοποιείο του στην Καλαμάτα, συνδέοντας το περιστατικό με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο το οποίο επίσης συνέδεσε με τη διαιτησία του στο ματς Ξάνθη – Ολυμπιακός.

via Κατάθεση Κωνσταντινέα στη δίκη για τα στημένα παιχνίδια

ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ – Η απελευθέρωση της Αθήνας το 1944 – YouTube

via ΣΠΑΝΙΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ – Η απελευθέρωση της Αθήνας το 1944 – YouTube

Συγκλονιστική Μαρτυρία: Μέσα στη Φωτιά του Εμφυλίου – YouTube

via Συγκλονιστική Μαρτυρία: Μέσα στη Φωτιά του Εμφυλίου – YouTube

ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ / ΨΑΛΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Το 2006 κυκλοφόρησε στις Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις το ημερολόγιο του απεσταλμένου του προέδρου Τρούμαν, Paul A. Porter, με τίτλο “Ζητείται: ένα θαύμα για την Ελλάδα”. Μέσω του ημερολογίου αυτού γνωρίσαμε τις σκέψεις ενός στελέχους της αμερικανικής διοίκησης καθώς αυτό εκτελούσε την αποστολή του, καθώς και τον περίγυρο της δράσης του, το 1947.
Οι “Επιτηρητές σε απόγνωση” συνεχίζουν αυτήν την ερευνητική αποστολή: να καταστήσουν το αναγνωστικό / ερευνητικό κοινό κοινωνό των σκέψεων, απόψεων και αντιλήψεων αμερικανών οικονομολόγων που επιτηρούσαν την ελληνική οικονομία από το 1947 ως το 1953. Οι επιτηρητές αυτοί επηρέασαν ή επιδίωξαν να επηρεάσουν την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Αρχικά ήταν βέβαιοι ότι η αποστολή τους θα ήταν επιτυχημένη. Μετά τη λήξη του εμφυλίου, και ειδικά μετά την έναρξη της σύγκρουσης στην Κορέα ωστόσο, η αρχική σιγουριά, ότι η αμερικανική πολιτική θα είχε ήδη επιτύχει την απογείωση της ελληνικής οικονομίας προς μία μακροχρόνια αυτοδύναμη πορεία άρχισε να υποχωρεί. Η κριτική των συμβούλων-επιτηρητών προς το ελληνικό πολιτικό σύστημα από συγκαλυμμένη και ήπια, μεταβλήθηκε σε ανοικτή και αυστηρή. Εκεί όπου υπήρχε αίσθημα ανωτερότητας και βεβαιότητα για το αποτέλεσμα, άρχισε να εμφιλοχωρεί η απόγνωση και η παραίτηση. Τα κείμενα των αμερικανών επιτηρητών που παρουσιάζονται εδώ, σίγουρα επιδέχονται πολλαπλές αναγνώσεις και θα διαβαστούν από πολλές και διαφορετικές οπτικές. Ανασυγκροτούν εκ των κάτω την πραγματικότητα στην ελληνική οικονομία της εποχής, και δίνουν την ευκαιρία για αναθεωρήσεις, επισημάνσεις και συζητήσεις. Δίνουν επίσης την ευκαιρία αναστοχασμού σχετικά με σημερινές καταστάσεις και διαχρονικές σταθερές στην ελληνική πολιτική ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

via ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ / ΨΑΛΙΔΟΠΟΥΛΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

War in 3 Fascist Ways: Slovakia, Spain, and Greece – WW2 – OOTF 005 – YouTube

via War in 3 Fascist Ways: Slovakia, Spain, and Greece – WW2 – OOTF 005 – YouTube

Η προκλητική κήρυξη του πολέμου του 1940 – YouTube

via Η προκλητική κήρυξη του πολέμου του 1940 – YouTube

Χάρτης Ιστοτόπου

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΣΕΚΡΑΤΑΜΕ ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΑΝΑΜΜΕΝΗ

via Χάρτης Ιστοτόπου

The Slap-tree

Betty Bartlett, born in around 1918, became better known from the late 1940s and for some decades on the left in the UK and internationally, as Betty Ambatielos, a Welsh Communist who became a doughty campaigner for Greek democracy and her own husband’s release from incarceration by fascism in Greece. She was the wife of Antonis Ambatielos, a Greek Communist serving a life sentence in his native country, arising from the defeat of the left by authoritarian forces in the post-Second World War Greek civil war.
Known more widely as Tony, Ambatielos was a Greek seafarer who found sanctuary during the Second World War in Britain and was leader of a Communist-led maritime union. He had initially been sentenced to death. Understanding how this arose is a key to understanding how Betty Bartlett, an ordinary young woman from Cardiff became an internationally renowned campaigner.

via The Slap-tree

Φωτογραφίες του καθεστώτος Μεταξά (4ης Αυγούστου) | Metaxas Project

via Φωτογραφίες του καθεστώτος Μεταξά (4ης Αυγούστου) | Metaxas Project

Μία σταγόνα ιστορία: Το φιλοναζιστικό πραξικόπημα κατά του Μεταξά

Δυο χρόνια μετά την επικράτηση του, ο Μεταξάς έπνιξε πριν εκδηλωθεί, ένα πραξικόπημα που δεν είχε στόχο το γκρέμισμα της δικτατορίας του και την επανασύσταση της δημοκρατίας, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ήταν ένα κίνημα οργανωμένο από δικούς του ανθρώπους, φιλογερμανούς ναζιστές, που θεωρούσαν τον Μεταξά ήπιο και ήθελαν να τον ρίξουν για να φέρουν ένα καθαρό ναζιστικό καθεστώς όμοιο μ’ αυτό του Χίτλερ. Σα να λέμε ότι θεωρούσαν τον Μεταξά αριστερό. Ήταν ο απόστρατος Κάβδας, διοικητής Θράκης του καθεστώτος, ο Μιχ. Πάσσαρης υπουργός αεροπορίας του που είχε αποπεμφθεί, ο διοικητής Πυροσβεστικής Καραπαττέας, ο στρατηγός Πλατής, ο απόστρατος συνταγματάρχης Πολύζος και αρκετοί άλλοι. Όλοι ήταν δικοί του ή πρώην δικοί του δυσαρεστημένοι που έχασαν αξίωμα. Μέχρι και έναν εν’ ενεργεία υπουργό του, τον Κοτζιά είχαν μυήσει.

Την κίνηση ανακάλυψε ο δαιμόνιος Μανιαδάκης, οποίος αν ασχολιόταν με τη διάλυση του ΚΚΕ, είχε παντού αυτιά. Όπως φαίνεται από το ημερολόγιο του Μεταξά, ο Μανιαδάκης μάθαινε τα πάντα, ως και την τελευταία τους κουβέντα που έλεγαν σε συνωμοτικές συνάξεις, σε παρέες ή στα σπίτια τους και ενημέρωνε τον δικτάτορα. Φαίνεται ότι άπαντες ρουφιάνευαν τότε και τίποτα δεν έμενε κρυφό απ’ την ασφάλεια. Το ποτήρι ξεχείλισε όταν προσπάθησαν να διώξουν από αρχηγό του επιτελείου τον Παπάγο και να βάλουν έναν δικό τους. Ο Μεταξάς τους συνέλαβε μέσα σ’ ένα βράδυ και τους έστειλε εξορία, δίχως να βρει την παραμικρή αντίσταση. Την κίνηση του αυτή εκμεταλλεύτηκαν αργότερα οι προπαγανδιστές του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, για να επιχειρηματολογήσουν μετά την ιταλική επίθεση ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας, αφού εξουδετέρωσε φασιστικό πραξικόπημα εναντίον του, ενώ ο δικτάτορας υπεράσπισε πρωτίστως την προσωπική του εξουσία. Οι περισσότεροι από τους επίδοξους πραξικοπηματίες πάντως, μετά την έλευση των Γερμανών έγιναν μέλη των κατοχικών κυβερνήσεων.

Τα φιλοναζιστικά αισθήματα του Μεταξά άλλωστε, έγιναν γνωστά έναν μόλις μήνα μετά την επικράτηση της 4ης Αυγούστου. Ένας από τους πρώτους επίσημους καλεσμένους του καθεστώτος ήταν ο υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ, ο περιβόητος Γιόζεφ Γκαίμπελς. Ήρθε ως επίσημος προσκεκλημένος στις 20 Σεπτεμβρίου του 1936. Επισκέφθηκε παρέα με τον Μεταξά την Ακρόπολη, φωτογραφήθηκαν στην Καστέλα, πήγαν στον Μαραθώνα ο οποίος είχε στολιστεί με σβάστικες και έφαγαν σε ταβέρνες με ελληνική μουσική. Ο Γκαίμπελς ενθουσιάστηκε με την ομορφιά της χώρας, επαίνεσε το καθεστώς και την φιλία που έδειχνε αυτό προς τον Φύρερ του και δήλωσε ενθουσιασμένος από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Τον ακολουθούσε ο προσωπικός φωτογράφος του Χίτλερ Χάινριχ Χόφμαν, από την συλλογή του οποίου σώθηκαν ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες.

via Μία σταγόνα ιστορία: Το φιλοναζιστικό πραξικόπημα κατά του Μεταξά

Το φασιστικό τελεσίγραφο και το «ΟΧΙ» του Μεταξά, του Γ. Κορδάτου

Όπως φαίνεται απ’ τη στιχομυθία αυτή, ο Μεταξάς, αν το ιταλικό τελεσίγραφο ήταν κάπως ελαστικό θ’ άρχιζε διαπραγματεύσεις, δηλαδή θα υποχωρούσε, αφού φυσικά πρώτα έκανε τις ανάλογες μεταβολές στο ναυτικό και στο στρατό, γιατί ύστερα από τον τορπιλισμό της «Έλλης» ο ελληνικός στρατός και λαός είχαν εξαγριωθεί και ο Μεταξάς βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Τον δέχτηκε λοιπόν τον πόλεμο σαν αναγκαίο κακό, περιμένοντας την ηθική υποστήριξη του Χίτλερ, γι’ αυτό όταν ήλθαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα ως σύμμαχοι και έφερναν πολεμικό υλικό και βαριά τανκς, άρχισε να δυσφορεί και να διαμαρτύρεται έμμεσα, όπως μου έλεγε τότε ο κ. Γεώργ. Καρτάλης που ως στρατιώτης είχε εμπιστευτική θέση. Έβαλε μάλιστα και τις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες να δηλώνουν στους Εγγλέζους πως τα γεφύρια των ελληνικών δρόμων δεν αντέχουν για να μεταφερθεί στο εσωτερικό το αγγλικό υλικό και υπάρχει κίνδυνος να γίνουν δυστυχήματα και καταστροφές. Δηλαδή ο Μεταξάς, που στο μεταξύ, όπως έγραψαν ευρωπαϊκές εφημερίδες, μέσω του Τούρκου υπουργού των Εξωτερικών Σαράτσογλου, διαπραγματεύονταν με τον Χίτλερ για να βρεθεί μια διέξοδος στην ιταλοελληνική διαφορά και να σταματήσει ο πόλεμος, δυσφορούσε για τις προετοιμασίες των Εγγλέζων, κι αυτό γιατί δεν ήθελε να βρουν οι φίλοι του Γερμανοί καμία αντίσταση από ξένο στρατό, όταν την Άνοιξη θα κατέβαιναν στην Ελλάδα. Έτσι σκέπτονταν κι αυτά μαγείρευε ο «εθνικός» κυβερνήτης.

Γιάννης Κορδάτος

via Το φασιστικό τελεσίγραφο και το «ΟΧΙ» του Μεταξά, του Γ. Κορδάτου