The teachers have asked for a 35 percent wage increase to compensate for the high inflation rate, which in 2016 reached more than 40 percent in the country.
The majority of the local governments proposed an 18 percent increase that would be paid in four parts, which is roughly US$16 per month in each quarter term, depending on the level of teaching experience.
In the province of Buenos Aires the government has opted to deduct from teachers’ salaries for every day of the strike and asked for sanctions against the participating unions.
via Argentina Teachers Unions Strike, Boycotting 1st Day of Classes | News | teleSUR English
Indeed, finance capital’s renewed structural centrality is also evident in recent state spending agreements. The figures, taken from the Central Bank of the Republic of Argentina are mind-blowing. Private loan funding to service both debt repayments and for ongoing public sector projects for has increased tenfold in the first six months of the Macri government in 2016 compared to the same period last year. Such deals are tied to the vulture funds agreement and the associated bond issue. Foreign currency accumulation achieved through 1) indebtedness and financial speculation; 2) the remittance of profits and dividends abroad (restricted by the Cristina Fernandez’ administration) which has increased thirteen-fold year on year; and 3) interest payments which have more than doubled in the same timeframe, mean that current annual payments to foreign capital equate to US$10 billion. This will only increase in the foreseeable future. While the privilege of re-joining the IMF will mean that Argentina will have to indebt itself by a further US $400m, the 2016 budget approved by congress will add US$40 billion overall to the 2015 debt.
via Groundhog Day Looms in Argentina as the IMF Returns | Opinion | teleSUR English
Following the Argentinean example, thousands more are also involved in Greece’s barter network, in which those without sufficient Euros due to loss of work or financial hardship exchange basics like clothes and food or services such as English lessons, massages or haircuts by using the TEM credits system. On Sunday the ECB announced that it would refuse to further capitalise the Greek banks which means that they will literally run out of money very soon. In a post-default scenario a desperate population will resort to joining barter clubs on a massive scale, as 2.5 million Argentineans did in 2002 when liquidity ran dry. These would act as another safety valve against neoliberalism’s devastating consequences.
According to Jorge Rabey, coordinator of a barter club in the Argentinean city of Santa Fe in 2002, “in my city alone, the clubs were used by 4,000 families. Ultimately barter acted as a barrier to poverty and as a form of containment. Santa Fe enjoyed lower levels of violence and social problems during the crisis as the community came together to ensure that basic needs were satisfied.” He adds that “the corporate media and ruling elites were favourable to us in the early days because they were well aware that barter was helping the system to save itself and preserve social order.”
via Last tango in Athens? | openDemocracy.
Το πρόβλημα που εντοπίζει ο Βελάσκο έχει όνομα : πρόκειται για την « ολλανδική ασθένεια », που συνδέεται με την ανακάλυψη του μεγαλύτερου κοιτάσματος φυσικού αερίου στον κόσμο στην περιοχή του Γκρόνινχεν, στη βόρεια Ολλανδία, στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Οι εξαγωγές φυσικού αερίου εκτινάχθηκαν, πλημμυρίζοντας τη χώρα με συνάλλαγμα και ανατιμώντας το ολλανδικό νόμισμα, το φιορίνι. Τα ολλανδικά προϊόντα έγιναν ακριβότερα στις διεθνείς αγορές, τη στιγμή που το κόστος των εισαγωγών μειωνόταν. Αποτέλεσμα ; Η σχετική ατροφία του βιομηχανικού τομέα.
Η σύγχρονη Λατινική Αμερική βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση. Με την πλημμυρίδα συναλλάγματος (που συνδέεται με τις εξαγωγές, αλλά και με διάφορες επενδύσεις), τα εθνικά νομίσματα των χωρών της περιοχής έχουν ανατιμηθεί σημαντικά κατά τη δεκαετία του 2000. Η αξία του ρεάλ, για παράδειγμα, αυξήθηκε κατά 25% μεταξύ 2010 και 2011, αναγκάζοντας τον Βραζιλιάνο υπουργό Οικονομικών, Γκουίντο Μαντέγα, να κάνει λόγο για « νομισματικό πόλεμο » (που τροφοδοτείται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από τους Κινέζους « εταίρους ») [7]. Έτσι, σε επίσκεψή της στο Πεκίνο, τον Απρίλιο του 2011, η πρόεδρος της Βραζιλίας Ντίλμα Ρούσεφ είχε ζητήσει από τους συνομιλητές της να « εξισορροπήσουν » τις εμπορικές συναλλαγές.
via Το Πεκίνο, η αγελάδα και το γάλα | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα.
By ΘΠ
|
Also posted in Bolivia, Brazil - Βραζιλία, Chile, China, Cuba - Κούβα, Δυναμική κεφαλαίου-εργασίας, Διακυβέρνηση (ΕΕ & παγκόσμια), Διεθνής πολιτική οικονομία, Mexico, USA - United States of America, Venezuela
|
In Argentina, the middle class, especially the private petite bourgeoisie, supported the neo-liberal Menem regime in the 1990’s. Their support was based on cheap credit (low interest rates), cheap imports of consumer goods, a dollarized economy and an expanding economy based on overseas borrowing. With the economic crises (1999-2002) and collapse of the economy (December 2001-December 2002), the middle class saw their bank accounts frozen, lost their jobs, businesses went bankrupt and poverty affected over 50% of the population. As a result, the middle class ‘radicalized’: they took to the streets in a mass rebellion protesting in front of banks, the Congress and the Presidential palace. Throughout the major cities, middle class neighborhoods formed popular assemblies and fraternized with the unemployed workers organizations (piqueteros) in blocking all the major highways and streets. This spontaneous middle class rebellion adopted the apolitical slogan Que se vayan todos! – All Politicians Out! – reflecting a rejection of the neo-liberal status quo but also of any radical solution. The left public employees trade union (CTA) and the right-wing private sector union (CGT) provided little in the way of leadership – at best individual members played a role in the new social movements based in the villa de miseria – the vast urban slums. The left and Marxist parties intervened to fragment the mass unemployed workers movement while over-ideologizing and dissolving the middle class neighborhood assemblies. By the middle of 2003, the middle class shifted to electoral politics and voted for Kirchner who campaigned as a ‘center-left’ social democrat. Beginning in 2003, world commodity prices rose significantly, Argentina postponed and later lowered its debt payments and Kirchner stabilized the economy, unfroze the bank accounts of the middle class who then shifted toward the center.
via James Petras : Latin America: The Middle Class, Social Movements and the Left | My Catbird Seat.
The social-protection paradigm that emerged at the end of the 19th century and developed, in parallel with the workers’ movements, during the 20th, aimed to protect and equalize access and opportunities, irrespective of income level and social status. In this model, the structure of social spending prized not only income security but above all the promotion of equity and convergence. By contrast, the hegemonic paradigm of the 21st century holds that market mechanisms are the key to improving general welfare; cash transfers and expanded household debt, the latter underwritten by the former, are the key elements in this framework, in which decommodified provision is to be pared to the barest bones. What is taking place—spurred on by the ‘success story’ of ccts—is a downsizing of social protection in the name of the poor. Over the past six years these programmes have benefited from boom conditions, as surplus capital flooded into ‘emerging economies’ from the crisis-stricken advanced capitalist zones. Yet how they will weather a reversal of capital flows and tightening of credit, if quantitative easing in the North finally starts to slow, remains to be seen.
via New Left Review – Lena Lavinas: 21st Century Welfare.
By ΘΠ
|
Also posted in Bolivia, Brazil - Βραζιλία, Chile, Guatemala, Γραφήματα, πίνακες, στατιστική, Δυναμική κεφαλαίου-εργασίας, Διακυβέρνηση (ΕΕ & παγκόσμια), Διεθνής πολιτική οικονομία, Κοινωνικές συνθήκες, Venezuela
|
Ένα χρόνο μετά την δημοσίευση της έρευνας του Σεραλίνι η Journal of Food and Chemical Toxicology, αποφάσισε να την αποσύρει, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανένας βασικός λόγος για την ενέργεια αυτή, όπως ζήτημα λογοκλοπής, ηθικό θέμα ή εύρεση λάθους. Η περίεργη αυτή απόφαση συνέπεσε 6 μήνες μετά τον διορισμό του Richard E.Goodman στην θέση του Συντάκτη της Βιοτεχνολογίας από την εταιρεία Elsevier. Ο Goodman ήταν πρώην εργαζόμενος του International Life Sciences Institute, οργάνωση της Μονσάντο, που αναπτύσσει μεθόδους αξιολόγησης κινδύνου που είναι φιλικές προς τη βιομηχανία, σχετικά με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, εισάγοντας αυτές στους κρατικούς κανονισμούς.
via Η Μονσάντο και η μυστηριώδης απόσυρση μιας έρευνας | TVXS – TV Χωρίς Σύνορα.
In a surprise move, Argentinian government has put a ban on the sale of all foreign-made smartphones which means, iPhone and BlackBerry devices which together holds around 60% of the smartphone market in the country won’t be able to sell their product from tonight. Argentina says it had to take the action inorder to stabilize the economy of the country.
However, certain other handset makers like Nokia, LG, Motorola and Samsung have been allowed to sell their products since they all have opened plants in Argentina. So if Apple and RIM wants to avoid the ban, they can either build a factory in the country or find a partner to sell its products there. It is said that RIM is already on the search of a partner while Apple is sitting the ban alone
via iPhone and BlackBerry Handsets face Temporary Ban in Argentina | GSM Today.
Jubilee Debt Campaign has condemned the latest move of vulture fund NML to seize an Argentine naval ship in Ghana in an attempt to get a payout on odious Argentine debt. NML is owned by US hedge fund Elliott Associates, run by Paul Singer, one of Mitt Romney’s major donors. The ship has been impounded by a Ghanaian court. (1)
via Jubilee Debt Campaign UK : Latest news : Campaigners slam latest vulture fund attack on Argentina.
Οι αρχές του «δόγματος Calvo» ενσωματώθηκαν στο άρθρο 106, σε συνδυασμό με το άρθρο 28 παρ.1 του Ελληνικού Συντάγματος. Η αναγκαστική ισχύ των παραπάνω αρχών του «δόγματος Calvo» στα πλαίσια του Διεθνούς και Εθνικού Δικαίου για την ακύρωση των Διεθνών Συνθηκών και η δέσμευση των αντισυμβαλλομένων μερών της Δανειακής Σύμβασης της «ελληνικής κυβέρνησης και της Τρόικας», για τον σεβασμό και την εφαρμογή των σχετικών δικαστικών αποφάσεων, συνομολογείται στο άρθρο 6 παρ.6α,β, της Σύμβασης του κεφ: Αποπληρωμή, Πρόωρη Αποπληρωμή, Υποχρεωτική Αποπληρωμή και Ακύρωση.
via Το «δόγμα Calvo»: H Μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους στο Ελληνικό και Διεθνές Δίκαιο « Ε.ΠΑ.Μ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.
Ελλάδα και Αργεντινή είμαστε σε δρόμους παράλληλους… Εχουμε τα ίδια χαρακτηριστικά ως λαοί, τον ίδιο ψυχισμό. Οταν συνέβη η κρίση το 2001, είχαμε κατάτι μικρότερο έλλειμμα από το δικό σας. Ηταν στο 150% του ΑΕΠ αλλά σήμερα έχει κατεβεί στο 40%. Ο κόσμος στην Αργεντινή πέρασε πολύ δύσκολα, βγήκε στους δρόμους. Από το 2001 που ξέσπασε η κρίση ώς το 2010, υπήρξε μεγάλη αναταραχή. Αλλάξαμε 5 φορές πρόεδρο στη χώρα μας. Σήμερα τα πράγματα είναι σαφώς βελτιωμένα σε σχέση με τότε. Το ποσοστό των ανθρώπων που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας έφτασε στο 54%».
via «Αυτά τα μέτρα θα σας σκοτώσουν» | Οικονομία | Ελευθεροτυπία.
οι τραπεζίτες και η πολιτική ελίτ που βρίσκεται στην υπηρεσία τους, θέλουν να δώσουν ένα ιστορικό και αμετάκλητο τέλος στο κοινωνικό κράτος, στις εργασιακές σχέσεις, στα πολιτικά δικαιώματα στην Ε.Ε., όπως τα γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Είναι πεποίθησή μου ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια οξεία ταξική αντιπαράθεση στην Ευρώπη στην πιο κλασσική της μορφή. Το κεφάλαιο από την μία και τις δυνάμεις της εργασίας από την άλλη.
via Κλαούντιο Κατζ: Νεοαποικιακές καταστάσεις στον Ευρωπαϊκό Νότο | TVXS.gr.
Υποθέσεις Εργασίας: Αρχείο Αποδελτίωσης 